 |
 |
 |
|
Σελίδα 1 από 2
Ο νέος νόμος για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, γνωστός πλέον με το συνθηματικό «Καλλικράτης», έγινε δεκτός με δυσπιστία και φόβο, αν τουλάχιστον πιστέψουμε τις αντιδράσεις που (διάλεγαν να) καταγράφουν οι πανελλήνιες εφημερίδες. Μετά και τις πρόσφατες εκλογές ο «Καλλικράτης» βρίσκεται, τυπικά τουλάχιστον, σε πλήρη εφαρμογή. Ωστόσο, πολλά από τα νέα στοιχεία που φέρνει στην καθημερινότητα των τοπικών κοινοτήτων δεν είναι ευρέως γνωστά, παρόλο που μας αφορούν όλους. Μεταξύ αυτών τα «Συμβούλια Ένταξης Μεταναστών». από τους Κ.Τριπερίνα και Ν.Χριστάκο Με αυτούς τους προβληματισμούς στο μυαλό μας αναζητήσαμε παραδείγματα. Εντοπίσαμε λοιπόν το Δήμο Κορυδαλλού, όπου η προσπάθεια να δημιουργηθούν Συμβούλια προϋπήρχε, και το κυριότερο, βασίστηκε στην αυτό-οργάνωση των μεταναστών, με το Δήμο να περιορίζεται σε ρόλο «τεχνικής υποστήριξης» θα λέγαμε. Θέλουμε να διευκρινίσουμε ότι δεν θεωρούμε τον όρο υποτιμητικό, αλλά ακριβώς το αντίθετο: πιστεύουμε ότι έτσι θα έπρεπε να είναι, αν θέλουμε να διασφαλίσουμε ισότιμη παρουσία συμπολιτών μας. Κουβεντιάσαμε λοιπόν με τον κο Σωτήρη Θωμάκο, ειδικό συνεργάτη δημάρχου σε θέματα μεταναστευτικής πολιτικής στο Δήμο Κορυδαλλού. Βρίσκεται σε αυτή τη θέση τα τελευταία τέσσερα χρόνια, είναι λοιπόν όχι μόνον μάρτυρας αλλά και αποφασιστικός παράγοντας του θετικού αποτελέσματος που δείχνει να δημιουργείται στο Δήμο. Όταν οι εργαζόμενοι ξεπερνούν το δημοσιοϋπαλληλίκι και όταν οι αόρατοι γίνονται υπαρκτοί Ο Δήμος Κορυδαλλού ξεκίνησε μια πρωτοβουλία σύστασης ενός συμβουλίου μεταναστών πολύ πριν από τη σχετική νομοθετική ρύθμιση που προβλέπεται στο νόμο Καλλικράτη. Θα θέλατε να μας μιλήσετε για την ιδέα που κατέληξε σε αυτή την πρωτοβουλία; Κοιτάξτε, τα τελευταία δέκα χρόνια, σε διάφορους δήμους της Ελλάδας, είχε περάσει σαν πρόθεση από προοδευτικούς δημάρχους και πολιτικούς, η ιδέα της σύστασης ενός άτυπου θεσμού, εφόσον δεν είχε πάρει την πρωτοβουλία η πολιτεία να θεσμοθετήσει κάτι ανάλογο. Προφανώς είναι γνωστό το διεθνές παράδειγμα, τι συμβαίνει δηλαδή στην Ευρώπη και σε άλλες χώρες σε σχέση με τις πρακτικές που ακολουθούνται επίσημα ως προς την ένταξη μεταναστευτικών ομάδων. Οπότε αυτές οι ιδέες υπήρχαν, έστω και σαν σύνθημα. Σε εμάς ξεκίνησε όχι μόνο σαν θεωρητική διακήρυξη αλλά και σαν μια εκφρασμένη πρόθεση. Αποφασίσαμε δηλαδή να το προχωρήσουμε και να το κάνουμε πράξη. Πείτε μας κάποια πράγματα για την πορεία υλοποίησης αυτής της ιδέας. Ουσιαστικά όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του ο Δήμαρχος στην προηγούμενη θητεία του, εγκαινιάσαμε έναν τομέα μεταναστευτικής πολιτικής. Ξεκινήσαμε και με τη βοήθεια βέβαια ανθρώπων που έχουν τεχνογνωσία και είναι δραστήριοι στον ευρύτερο μεταναστευτικό χώρο, κυρίως άτομα και συλλογικότητες που κινούνται στο χώρο των μη κυβερνητικών οργανώσεων και των μεταναστευτικών ομάδων. Καταφέραμε αρχικά να καταγράψουμε τον πληθυσμό, που ήταν ένα πάρα πολύ σημαντικό βήμα για να μπορούμε να έχουμε την εικόνα των ανθρώπων, δηλαδή ποιοι ακριβώς είναι στο δήμο μας. Αυτό βέβαια παράλληλα συνέπεσε και με μία ριζική αναδιάρθρωση του «Γραφείου Αλλοδαπών», το οποίο το προηγούμενο διάστημα είχε πολλά προβλήματα και το οποίο ουσιαστικά ξηλώθηκε και ξαναστήθηκε από την αρχή. Και πραγματικά αυτή τη στιγμή μετά από τέσσερα χρόνια το Γραφείο, ως μέρος της διοικητικής λειτουργίας του δήμου σε αυτό το συγκεκριμένο αντικείμενο, λειτουργεί υποδειγματικά. Είναι δηλαδή ένα από τα ελάχιστα σε τέτοιο επίπεδο λειτουργίας σε όλη την Ελλάδα. Η συνεργασία με τους διοικητικούς υπαλλήλους και με τον προϊστάμενο ειδικά ήταν πραγματικά πολύ σημαντική, γιατί μπορούσαμε πλέον να αντλήσουμε όλα τα στοιχεία ώστε να τα αξιολογήσουμε και να τα αξιοποιήσουμε για να μπορέσουμε μετά να προβούμε σε πρωτοβουλίες ενταξιακού χαρακτήρα. Από το Φεστιβάλ στις Γενικές Συνελεύσεις των μεταναστών κατοίκων Ποιες ήταν αυτές οι πρωτοβουλίες και πώς τις σχεδιάσατε; Το πρώτο και βασικό, που θεωρείται και αυτονόητο κατά τη γνώμη μου, είναι ότι αρχίσαμε μια εντατική επικοινωνία με τους ίδιους τους ανθρώπους. Βέβαια αυτό δεν ήταν εύκολο, γιατί το νομικό πλαίσιο το απέτρεπε, γιατί οι άνθρωποι που έρχονται εδώ για να εξυπηρετηθούν μέσα από μια καθαρά γραφειοκρατική-διεκπαιρεωτική διαδικασία, είχαν σχέσεις απρόσωπες. Αυτό πέρασε και σε ένα άλλο στάδιο, μετά από τουλάχιστον ένα χρόνο που δημιουργήθηκε και ένα άλλο πνεύμα συνεργασίας μεταξύ των υπαλλήλων και των μεταναστών, το οποίο καταφέραμε να περάσουμε σαν νοοτροπία στους διοικητικούς υπαλλήλους, μέσα από ημερίδες που κάναμε και από μια συνεχή προσωπική επικοινωνία με τους ίδιους, προσπαθώντας να δώσουμε ένα άλλο ύφος και ένα άλλο ήθος ως προς το αντικείμενό τους. Από την άλλη μεριά ξεκινήσαμε από την πρώτη κιόλας χρονιά ένα θεσμό, μια μεγάλη γιορτή για τους μετανάστες, ένα «Φεστιβάλ εθνικών κοινοτήτων», όπως το έχουμε ονομάσει, το οποίο γίνεται κάθε Σεπτέμβρη. Αυτή η πρωτοβουλία ήταν μία αφορμή, μία ευκαιρία ώστε να βγουν περισσότερο προς τα έξω και να παρουσιάσουν στοιχεία από την κουλτούρα τους, τις μουσικές που τους αφορούν, τους χορούς τους, ιδιαίτερα στοιχεία τέχνης, τα φαγητά τους. Φέτος φτάσαμε αισίως στο τέταρτο φεστιβάλ. Σε αυτό πλαίσιο ενταξιακού χαρακτήρα επομένως δημιουργήθηκε πιο συγκεκριμένα και το συμβούλιο μεταναστών. Ναι, πριν από δυόμισι χρόνια και μετά από μια εντατική και συστηματική όπως σας είπα επικοινωνία με το σύνολο σχεδόν των μεταναστών, βάσει του ηλεκτρονικού μητρώου που είχαμε συστήσει, καταφέραμε και συγκαλέσαμε ένα είδος γενικής συνέλευσης όλων των μεταναστών. Εκεί έγινε μία ανοιχτή συζήτηση για πρώτη φορά σε σχέση με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες στην περιοχή, σε σχέση με τις ιδιαιτερότητες που έχουν, σε αυτά που θέλουν και τους απασχολούν, τι θα ήθελαν από εμάς, πώς θα μπορούσαμε να τους βοηθήσουμε κτλ. Πήραν το λόγο οι ίδιοι και καταφέραμε μέσα από αυτή τη συνέλευση να αναδείξουμε μία επιτροπή την οποία ονομάσαμε Επιτροπή Πρωτοβουλίας για τη Σύσταση του Δημοτικού Συμβουλίου Μεταναστών και βάλαμε μπροστά κάποιες πρωτοβουλίες οργανωτικού χαρακτήρα για να περάσει ως ένας άτυπος θεσμός η δυνατότητά τους να έχουν συλλογικό τρόπο έκφρασης στο δήμο. |
