Πήγα-Είδα-Διάβασα

ΠΗΓΑ:
		στην υπαίθρια έκθεση «Διευρυμένες οικολογίες. Προσεγγίσεις σε μια εποχή κρίσης» που οργάνωσε το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στο κτίριο του Ωδείου Αθηνών στη Ρηγίλλης. Ελληνες και ξένοι καλλιτέχνες εκθέτουν έργα προβληματισμού μάλλον παρά εικονογράφησης ή περιγραφής. Μεταξύ τους και οι Guerilla Optimist. Η έκθεση θα είναι ανοιχτή μέχρι τις 4/10. Προλαβαίνετε να πάτε πριν ψηφίσετε.

		κι εγώ, όπως κι οι φίλοι μου, σε φεστιβάλ αντιρατσιστικά, δημοτικά, θεατρικά, χορευτικά,ό,τι γινόταν στα μέρη των διακοπών μας. Η φύση, η αλλαγή, το καλοκαίρι, οι ευδιάκριτα πάντα καλές προθέσεις των οργανωτών, έδιναν στις εκδηλώσεις που παρακολουθήσαμε αξία και βάθος που δεν είμαστε σίγουροι πώς θα είχαν αλλιώς, σε άλλο περιβάλλον, ας πούμε. Τελικά, μάλλον δεν πειράζει. Αντε, και του χρόνου στην Avignon!

ΕΙΔΑ:
		ότι χρειάστηκαν οι φωτιές στην Αττική για να αποκαλυφθεί η ύπαρξη του καταυλισμού προσφύγων, κυρίως Κούρδων, στην Πεντέλη. Ο καταυλισμός κάηκε αλλά τα σπίτια σώθηκαν. Αρκετά δημοσιεύματα ανέδειξαν τη συνεισφορά των Κούρδων στην κατάσβεση, υπέρ της οποίας συνηγορούν και οι μαρτυρίες των κατοίκων. Αφού λοιπόν ο καταυλισμός καταστράφηκε, αρκετές φωνές ζήτησαν και την απομάκρυνση των Κούρδων από κει. Ομάδα κατοίκων συγκρότησε επιτροπή και απηύθυνε έκκληση να βοηθηθούν οι οικογένειες που μένουν εκεί δέκα χρόνια τώρα. Οπως φαίνεται, μετά από σχετική παρέμβαση των Οικολόγων Πρασίνων, το πρόβλημα έλυσε η Εκκλησία της Ελλάδας προσφέροντας 100 στρέμματα στην Πεντέλη για να ξαναχτιστεί ο συνοικισμός.

		τα ρεπορτάζ στην Καθημερινή και στην Ελευθεροτυπία στη διάρκεια του Αυγούστου για τις επιθέσεις ντόπιων εναντίον μεταναστών. Μπράβο στους δημοσιογράφους για την τόλμη τους, μπράβο και στο Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες που ανέδειξε το θέμα. Επί της ουσίας, τι να πούμε; ήταν δυστυχώς αναμενόμενο ότι τα πράγματα θα γίνονταν όλο και χειρότερα από τη στιγμή που η αυτοδικία έγινε ανεκτή.

		το πρόγραμμα της καλλιτεχνικής ομάδας ηθοποιών, ακροβατών, χορευτών κλπ. Azart, τα μέλη της οποίας είναι διαφορετικής ηλικίας, καταγωγής και ειδικότητας. Ξεκινώντας με το πλοίο τους από το Αμστερνταμ, παρουσιάζουν σε είκοσι λιμάνια σε όλη την Ελλάδα, Αιγαίο και Ιόνιο, την ιστορία της αργοναυτικής εκστρατείας. Το ίδιο το πλοίο είναι η σκηνή, οι δε θεατές κάθονται όπου είναι δυνατόν, συνήθως σε πλωτές εξέδρες. Το Σεπτέμβριο θα βρίσκονται μεταξύ Μεσολογγίου και Λευκάδας. Αν τους πετύχετε, στείλτε μας τις εντυπώσεις σας!

		το ντοκυμαντέρ «Θέμις» του Μάρκου Γκαστίν. Το στόρυ δεν είναι τίποτε άλλο παρά η κινηματογράφηση μιας μέρας στο Πρωτοδικείο Αθηνών. Δεν ξέρω τί θα σκεφτούν οι γάλλοι θεατές όταν θα το δουν. Στα μάτια μου λειτούργησε ως καθρέφτης που αντανακλά την οικεία καθημερινότητα, δηλαδή τη μιζέρια. Ε, αναγκάζεσαι να την αναγνωρίσεις. Και να σκεφτείς.

		ότι κυκλοφόρησε το βιβλίο του Πέτρου Ορφανού «Ψηλαφήματα - αφής μαθήματα» το οποίο συνοδεύεται από ηλεκτρονικό υλικό και απευθύνεται σε εκπαιδευτές, εκπαιδευτικούς Α΄/θμιας, Β΄/θμιας και Ειδικής Αγωγής, γονείς και επαγγελματίες που ασχολούνται με την εκμάθηση του ελληνικού κώδικα Braille και του συστήματος Nemeth. Για όσους ενδιαφέρονται, επικοινωνήστε κατευθείαν με τον συγγραφέα στην ηλεκτρονική διεύθυνση Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

		κυκλοφόρησε επίσης ο «Οδηγός Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας» από το Κέντρο Ημέρας «Βαβέλ» και το Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής. Ο οδηγός απευθύνεται σε μετανάστες και συντάχτηκε σε επτά διαφορετικές γλώσσες από μέλη των ίδιων των μεταναστευτικών ομάδων. Να και κάτι ακόμη που έλειπε!

ΔΙΑΒΑΣΑ:
		τη διαμαρτυρία περιβαλλοντικών ΜΚΟ που δεν μπορούν να καταθέσουν αίτηση για διαχειριστική επάρκεια, απαραίτητη πλέον προϋπόθεση για την ένταξη σε έργα του ΕΣΠΑ, επειδή το θεσμικό πλαίσιο στην Ελλάδα δεν προβλέπει την ύπαρξη σχετικού μητρώου, ενώ από την άλλη πλευρά, πάλι το δημόσιο, απαιτεί την εγγραφή σε μητρώο! Για περισσότερες λεπτομέρειες ή για να ενώσετε τη φωνή σας στην αναζήτηση λύσης επικοινωνήστε με το oikopress στο διαδίκτυο.

		τη συνέντευξη του David Sedaris στο Θανάση Λάλα (FAQ , 03/09/09). Καταιγιστικός ο εξαιρετικά επιτυχημένος σε όλο τον κόσμο ελληνο-αμερικανός συγγραφέας, μιλάει μεταξύ άλλων για την εμπειρία του να μεγαλώνει τη δεκαετία 1960 στον αμερικανικό νότο (!) με Ελληνα πατέρα και μη ελληνίδα μητέρα, για τις συγκρούσεις αλλά και τον πλούτο που συνεπάγεται μια τέτοια "ποικιλία". Διαβάστε τις ιστορίες του (κυκλοφορούν και στα ελληνικά) που περιγράφουν με διεισδυτικό χιούμορ τη σύνθεση του αμερικανικού μικροαστισμού με τις ελληνοαμερικανικές οικογενειακές παραδόσεις.

		την κριτική του Δ.Κούρτοβικ -που τη βρήκα διθυραμβική για τα μέτρα του- (ΤΑ ΝΕΑ, 05/09/09) για το τελευταίο βιβλίο ενός ακόμη συγγραφέα ελληνικής καταγωγής που δεν μεγάλωσε στην Ελλάδα. Πρόκειται για τον Τηλέμαχο Κώτσια, ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αλβανία και εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα τη δεκαετία του 1990. Στο βιβλίο του "Στην απέναντι όχθη" (εκδόσεις Ψυχογιός) εξιστορεί τις περιπέτειες της ελληνικής μειονότητας από την ίδρυση του αλβανικού κράτους μέχρι τη δεκαετία 1960. Επειδή ακριβώς είναι αυτό το θέμα του, μεταφέρω από το κείμενο του Δ.Κούρτοβικ το στοιχείο που θεώρησα ιδιαίτερο και σημαντικότερο: "Ο Κώτσιας κατόρθωσε να εξιστορήσει το δράμα της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία χωρίς ίχνος εθνικιστικής μισαλλοδοξίας ή εθνικής μεροληψίας. Το παρουσίασε ως ένα βαθιά ανθρώπινο δράμα που μπορεί ν΄ αγγίξει τον καθένα, πέρα από σύνορα, κουλτούρες και ιδεολογίες, γιατί η συγκίνηση που προκαλεί δεν εξαρτάται από αυτό που ο ένας ή ο άλλος λαός, η μία ή η άλλη παράταξη θεωρεί δίκαιο και σωστό. Ποιος έπαινος θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερος γι΄ αυτό το βιβλίο;"