|
|
| ΠΗΓΑ: |
|
|
| |
|
στην ανοιχτή συζήτηση - συνέντευξη τύπου που οργάνωσε το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες την Πέμπτη 25 Ιουνίου 2009 στην αίθουσα τελετών του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών με θέμα το άσυλο. Με ομιλητές την Πρόεδρο του ΕΣΠ Λ. Αργυροπούλου-Χρυσοχοϊδου, τον Κωστή Παπαϊωάννου, Πρόεδρο της Εθνικής Επιτροπής για τα δικαιώματα του ανθρώπου, τον βοηθό Συνήγορο του Πολίτη για θέματα μετανάστευσης Α. Τάκη, τον καθηγητή Α. Σισιλιάνο και τον Γ. Τσαρμπόπουλο, επικεφαλής του Γραφείου της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. Ήταν μία από τις λίγες φορές που το πλαίσιο της συζήτησης, με αφορμή τις νέες τροπολογίες που περάσαν στη Βουλή, ήταν δομημένο. Οι ομιλητές άγγιξαν το θέμα προσπαθώντας να προτείνουν βιώσιμες λύσεις, θέτοντας ερωτήματα σε επίπεδο πολιτείας και δομών. Το άσυλο, ως θεσμικά κατοχυρωμένο δικαίωμα, δέχεται επιθέσεις τον τελευταίο καιρό και η νομική του βάση, όπου έχει ενσωματωθεί και η αντίστοιχη πολιτική βούληση, φαίνεται ότι παραμερίζεται τεχνηέντως στο δημόσιο διάλογο. Για αυτό η συζήτηση που οργάνωσε το ΕΣΠ ήταν εξαιρετικά επίκαιρη και έθεσε τη βάση για να γνωρίσουμε καλύτερα τη συμβαίνει στη χώρα και ακόμα περισσότερο τί θα έπρεπε να συμβαίνει, χωρίς προσφυγές σε λαϊκισμούς και συναισθηματικά παιχνίδια. |
| |
|
|
| |
|
στις γιορτές που οργανώθηκαν με αφορμή την παγκόσμια ημέρα προσφύγων ή και χωρίς αφορμή, έτσι απλά, και είδα ότι κόσμος πολύς αντιστέκεται στο κύμα του φόβου που φαίνεται να μας πλησιάζει: η γιορτή των Αφρικανών Γυναικών στην πλατεία Αμερικής έγινε τελικά, παρά τις απόπειρες να εμποδιστεί, το Κυριακάτικο Σχολείο πραγματοποίησε επίσης το ετήσιο φεστιβάλ του με μεγάλη προσέλευση, το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ ετοιμάζεται την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές. Σκέφτομαι όμως ότι φτάσαμε να χαιρόμαστε με το αυτονόητο, όταν το κύριο ζήτημα σχετικά με τη μετανάστευση, δηλαδή τι πολιτική σκέφτεται να ακολουθήσει η κοινωνία μας για την ένταξη των μεταναστών, συσκοτίζεται και κρύβεται κάτω από την ανακύκλωση της επιστημονικά και μεθοδολογικά απαράδεκτης ένστασης για τον «αριθμό των μεταναστών που αντέχει η χώρα». Όποιος το βρει, ας μας το πει και κυρίως, να μας πει πώς το βρήκε. |
| |
|
|
| |
|
στη διαμαρτυρία που οργάνωσε το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών για την επικείμενη «αναδιάρθρωσή» του. Διάβασα επίσης και τις αντίστοιχες διαμαρτυρίες του ΕΚΚΕ. Εν αναμονή των αποφάσεων της Βουλής, όπου επίκειται η συζήτηση του θέματος, μένω να αναρωτιέμαι για άλλη μια φορά, πώς γίνεται μια ιδέα που αρχικά τουλάχιστον ακούγεται τόσο ορθολογική και εκσυγχρονιστική, να καταλήγει να συγκεντρώνει την μήνιν όλων των εμπλεκομένων, ακόμη και των πιο καλοπροαίρετων... Κάποια στιγμή πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι οι συμμετοχικές διαδικασίες δεν είναι χάσιμο χρόνου αλλά κέρδος. |
| |
|
|
| |
|
στο Φεστιβάλ Emotion Pictures – Ντοκιμαντέρ και Αναπηρία στο Μουσείο Μπενάκη (19-22/06/09) της Πειραιώς και συγκινήθηκα. Σας έχουμε ξαναμιλήσει για αυτή την προσπάθεια, για το κουράγιο και την ευαισθησία των καλλιτεχνών που συμμετέχουν. Δείτε τα βραβεία και λεπτομέρειες για τη διοργάνωση στο www.ameamedia.gr/festival |
| |
|
|
| ΕΙΔΑ: |
|
|
| |
|
στην τηλεόραση βέβαια, τα εγκαίνια του Μουσείου της Ακρόπολης. Και διάβασα το editorial του Φώτη Γεωργελέ στην Athens Voice (25/6/09). Διαβάστε το και πιστεύω ότι θα συμφωνήσετε πως ο Φ. Γεωργελές βάζει με λόγια αυτό που πολλοί νοιώσαμε εκείνο το βράδυ, μια αόριστη αίσθηση αμηχανίας και λίγο από ντροπή. «Όλη η Αθήνα έπρεπε να γιόρταζε το βράδυ του Σαββάτου». Αντί συμμέτοχοι, οι κάτοικοι της πόλης έγιναν τηλεθεατές. |
| |
|
|
| |
|
την υπέροχη, παραμυθένια ζωγραφιά στους τοίχους μονοκατοικίας (καλότυχοι ιδιοκτήτες!) στην περιοχή του Γκύζη. Ρώτησα κι έμαθα ότι είναι έργο του Λευτέρη Κισκιρέα και της ομάδας του. Περιπλανηθείτε, η πόλη επιφυλάσσει εκπλήξεις! |
| |
|
|
| |
|
τις φρέσκιες, πρωτότυπες αφίσες του Φεστιβάλ Αθηνών και τις θαύμασα. Έμαθα, από το άρθρο της Ματούλας Κουστένη στο «7» της Ελευθεροτυπίας (28/6/09), ότι είναι έργο δύο νεαρών φοιτητριών της ΑΣΚΤ, της Χρύσας Λαμπρακοπούλου και της Εφης Χαλικοπούλου. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση ότι στην πρόταση του Φεστιβάλ ανταποκρίθηκαν μόλις τέσσερις από τους 25 φοιτητές/τριες του Τμήματος. Οι υπόλοιποι άραγε δεν ένοιωθαν έτοιμοι/ες ή υποτιμούν τις «επαγγελματικές αναθέσεις»; Ελπίζω να μην ισχύει το δεύτερο γιατί χρειαζόμαστε την τέχνη στη ζωή μας και η Γραφιστική είναι μεγάλο κομμάτι της. Για αυτό άλλωστε μου φάνηκε σημαντική η πληροφορία, στο ίδιο πάντα άρθρο, ότι το Εργαστήριο Τυπογραφίας και Τέχνης του Βιβλίου της ΑΣΚΤ λειτουργεί ξανά και όπως φαίνεται, σημειώνει επιτυχίες. |
| |
|
|
| |
|
ότι το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης της Νομικής Αθήνας άλλαξε διεύθυνση. Για τα μέλη του αόρατου αλλά υπαρκτού συνδέσμου που ενώνει τους προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς αποφοίτους του αγαπάμε-να-μισούμε ιδρύματος, ήρθε η ώρα να αποχαιρετίσουν τις παλιές συνήθειες και να αποκτήσουν νέες: Θεμιστοκλέους και Γαμβέτα είναι η νέα διεύθυνση, παιδιά! |
| |
|
|
| ΔΙΑΒΑΣΑ: |
|
|
| |
|
τη διαμαρτυρία των συνηγόρων της Κ. Κούνεβα για την απόφαση του ανακριτή να κλείσει την υπόθεση. Τι να πούμε; Υπάρχει κάτι ακόμη να ειπωθεί; |
| |
|
|
| |
|
τη συνέντευξη του αμερικανού καθηγητή στο LSE Ρίτσαρντ Σένετ στην Καθημερινή της Κυριακής 14 Ιουνίου 2009. Πολύ πλούσια, αφορμή για σκέψη και για εμβάθυνση, μπράβο στον Βασίλη Μουρδουκούτα. Μεταφέρω εδώ ένα μόνον σημείο για λόγους ευνόητους: ο Σένετ τονίζει την ανάγκη να στραφούμε στο χώρο εργασίας «και να δούμε πώς αυτός μπορεί να αλλάξει» για «να εκπαιδεύσουμε εκ νέου τους ανθρώπους στη συμμετοχή» |
| |
|
|
| ΑΚΟΥΣΑ: |
|
|
| |
|
από φίλους, καθηγητές και φοιτητές στο Λονδίνο, για τις αντιδράσεις της ακαδημαϊκής κοινότητας και των εργαζομένων απέναντι στην κατάσταση που δημιουργήθηκε στο Πανεπιστήμιο Ανατολικών και Αφρικανικών Σπουδών του Λονδίνου όταν μετανάστες εργαζόμενοι σε συνεργεία καθαρισμού «παγιδεύτηκαν» από τις βρετανικές αρχές μέσα στο Πανεπιστήμιο την ώρα που συνεδρίαζε η ομοσπονδία τους. Οι βρετανικές αρχές ανέκριναν και συνέλαβαν εργαζομένους και τους οδήγησαν σε άμεση απέλαση με το επιχείρημα ότι δεν ήταν νόμιμη η παραμονή τους στο Λονδίνο. Αποτέλεσμα ήταν η κατάληψη του Πανεπιστημίου από φοιτητές και η άμεση δημοσίευση του γεγονότος που οδήγησε σε πληθώρα αντιδράσεων. Συμβαίνουν και εις την Εσπερίαν, δυστυχώς... |
| |
|
|
| |
|
τους φιλότεχνους, μουσικόφιλους, θεατρόφιλους κλπ. φίλους μου να γκρινιάζουν γιατί το πλούσιο -τί πλούσιο δηλαδή, εδώ μιλάμε για υπερπαραγωγή- «eventολόγιο» του Ιουνίου τους έκανε να τρέχουν και να μην προλαβαίνουν: από το (ματαιωμένο κατά το ήμισυ...) Rockwave μέχρι τις Μέρες της Μουσικής στην Αθήνα, το Fringe Festival στο Γκάζι, την έναρξη της Μπιενάλε στην παραλία και βέβαια το Schoolwave, μέχρι τις συναυλίες των ημερών, με ελεύθερη είσοδο παρακαλώ, μεταξύ άλλων της Σαβίνας Γιαννάτου (διαβάσατε βέβαια τη συνέντευξή της σε αυτό το τεύχος) στον Υμηττό, της Αρλέτας στην Πλάκα, μέχρι το Puzzle Festival με το πλούσιο, εναλλακτικό πρόγραμμα στο Αγγέλων Βήμα, όπου συμμετείχαν και μετανάστες της πόλης μας. Καλά είναι όλα αυτά, κι ας γκρινιάζουν μερικοί ότι η πληθώρα των εκδηλώσεων «ρίχνει το επίπεδο», όμως αυξάνουν το εύρος της επιλογής και ζωντανεύουν την πόλη |
| |
|
|
| |
|
ότι η ΜΚΟ Γραμμή Ζωής εγκαινίασε την πρώτη στην Ελλάδα Υπηρεσία Τηλεειδοποίησης για ηλικιωμένα άτομα. Πρόκειται για μια συσκευή που παρέχεται δωρεάν από την οργάνωση σε άτομα άνω των 65 ετών και τους επιτρέπει να επικοινωνούν με το πάτημα ενός κουμπιού, σε περίπτωση οποιασδήποτε ανάγκης, αμφίδρομα και με ανοιχτή ακρόαση, με το Συντονιστικό Κέντρο Διαχείρισης Κλήσεων της οργάνωσης. Πολύ έξυπνη πρωτοβουλία, μακάρι να ήταν αχρείαστη αλλά δυστυχώς όλοι ξέρουμε ότι δεν είναι. Περισσότερες πληροφορίες στο www.lifelinehellas.gr |
| |
|
|
|
|
|
