 |
 |
 |
|
Σελίδα 1 από 2
Η Σαβίνα Γιαννάτου είναι η μουσικός που αναζητά διαρκώς καινούριους δρόμους στην τέχνη της. Εμπνέεται από τη τζαζ, την αναγεννησιακή μουσική, την φολκ, την ethnic και βρίσκει πρόσφορο έδαφος για τους αυτοσχεδιασμούς της στην world music. Τολμά να επιμένει στο δρόμο που διάλεξε και δεν έχει ίχνος έπαρσης. Ευθύς και αυθόρμητη, προσγειωμένη και αιθέρια με ένα πελώριο χαμόγελο μικρού παιδιού, σε συνεπαίρνει με την μελωδική χροιά της φωνής της και προσπαθείς να συγκεντρωθείς σε όλα όσα θέλεις να τη ρωτήσεις για την ίδια και την πάντα γεμάτη εκπλήξεις πορεία της στη μουσική. από τους ΕλένηΤριανταφυλλοπούλου και Νίκο Χριστάκο Επιδιώξαμε να συναντήσουμε τη Σαβίνα Γιαννάτου πρώτα απ’ όλα γιατί θαυμάζουμε την δουλειά της. Η αφορμή δόθηκε με την συμμετοχή της στην πρόσφατη συναυλία για την Κ. Κούνεβα. Η παρουσία της εκεί και μας έκανε να αναρωτηθούμε πώς μπορεί μια καλλιτέχνης με τη δική της διακριτική παρουσία στον τύπο και τα media να καταφέρνει να δηλώνει παρούσα σε όσα συμβαίνουν γύρω της, κρατώντας ταυτόχρονα τη ζωή και την δουλειά της μακριά από τηλεοπτικά κουτσομπολιά και συμβιβασμούς.Φτάσαμε στη συνάντηση που τόσο πρόθυμα και ευγενικά μας παραχώρησε, με μια σειρά στερεότυπα στο μυαλό μας, για τον απόμακρο και αυστηρό καλλιτέχνη που ζει απομονωμένος από τα εγκόσμια. Η συζήτηση μαζί της τα κατέρριψε όλα και μας έδωσε το μέτρο της αυθεντικότητας και της εσωτερικής δύναμης που την διακρίνει. Τι σας εμπνέει στο μουσικό είδος της world music? Συνήθως με τους Primavera en Salonico (το γκρουπ των μουσικών με τους οποίους συνεργάζεται) προσπαθώ να βρω τραγούδια που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το στοιχείο του αυτοσχεδιασμού, ένα πιο προσωπικό στοιχείο. Πολλές φορές ξεκινάμε κάτι από το μηδέν, χωρίς να ανήκει σε ένα συγκεκριμένο μουσικό είδος. Μια κατάσταση free-jazz περισσότερο. Εξερευνείς άγνωστες πλευρές στη μουσική και εξερευνείς και τις δικές σου δυνατότητες, φωνητικές και συνθετικές. Μια κατάσταση ρευστή, όπου οι μελωδίες κινούνται ελεύθερα. Να, μερικές φορές ακούγονται τριξίματα και ήχοι και δεν μπορείς να ξεχωρίσεις πού είναι η φωνή, πού είναι το μπάσο… Είναι ένα παιχνίδι, υπάρχει μεγάλη ελευθερία σ’ αυτό. Έχετε μια ευκολία στο να παίρνετε υλικό από άλλες κουλτούρες και να το κάνετε δικό σας. Ποιες ήταν οι αφετηρίες, πως οδηγηθήκατε εκεί; Ήταν διάφορα ακούσματα κυρίως στις αρχές του 90, για παράδειγμα ένα φωνητικό κουαρτέτο από τη Γαλλία που χωρίς να λένε συγκεκριμένα κομμάτια μιμόντουσαν παραδοσιακά στυλ με τέσσερις φωνές και έκαναν εντυπωσιακές αλλαγές ηχοχρωμάτων, με χιούμορ και πολύ κέφι σε απομιμήσεις γλωσσών και διαλέκτων. Ή το πως ο Παζολίνι στη Μήδεια συνταίριαξε κομμάτια από την Ιαπωνία, Αφρική, Βαλκάνια για να ντύσει έναν αρχαίο μύθο. Ή ο Πήτερ Γκάμπριελ με το «Passion», οι Dead Can Dance… Ήταν η αρχή του “εθνικ”, που άκουγες ένα σωρό περιέργους ήχους από διάφορες χώρες σε απρόβλεπτους συνδυασμούς. Για μένα ήταν πολύ σημαντικό ότι δεν ξέρεις τι λένε, αλλά είναι σαν να μεταφέρεσαι σε αυτές τις χώρες, σε έναν άλλο τόπο, την ίδια στιγμή που έχεις μια ελευθερία φωνητική και μεγάλο περιθώριο αυτοσχεδιασμού. Ονομάσατε το τελευταίο album που βγάλατε με την ECM “Songs of an Other”. Είναι τραγούδια για τον άλλον άνθρωπο; Είναι τραγούδια κάποιου αλλού. Είτε είναι ελληνικά, είτε είναι ξένα, δεν είναι αυτά που θα θεωρούσα δικά μου. Δεν μεγάλωσα μ’ αυτά, τα περισσότερα ανήκουν σε παραδόσεις που μου είναι άγνωστες ή πολύ μακρινές. Επιπλέον, ακόμα και ένα δυο που ξέρω από παλιά, έχουν ειπωθεί έτσι που έχουν απομακρυνθεί από την αρχική τους ατμόσφαιρα κι έτσι έγιναν «κάποιου αλλού» Έφτασα σ’ αυτά τα τραγούδια γιατί το καθένα τους είχε ένα στοιχείο που με γοήτευε. Αυτό είναι πάντα το κριτήριο για την επιλογή σε όλους τους δίσκους που κάνουμε. Πώς να το πω, μαγεύεσαι από κάτι που είναι πολύ ωραίο και έρχεται από κάποια άλλη παράδοση από έναν άλλο κόσμο και θέλεις να τα προσεγγίσεις, να τα κάνεις το μέσον για να εκφραστείς εσύ. Που πατάτε για να μπείτε μέσα σε αυτό το «παραμύθι» όπως λέτε; Πως οικειοποιήστε αυτό το υλικό και το κάνετε δικό σας; Όπως τα σεφαραδίτικα για παράδειγμα; Αισθάνομαι ότι μπορώ να παίξω και να αυτοσχεδιάσω με αυτά τα τραγούδια, αλλά μόλις βρεθώ απέναντι σε κάποιον που είναι τα τραγούδια της πατρίδας του, εκεί έχω αγωνία μήπως προδώσω τον άνθρωπο που τα ξέρει και αισθάνομαι λίγο άβολα. Έχω ανάγκη να ακούσω ότι όλα είναι καλά και σωστά. Παράδειγμα, στην Αμερική ήρθε μια κυρία αλβανικής καταγωγής και μου λέει "ήρθα να ακούσω ελληνικά τραγούδια και χάρηκα τόσο πολύ που άκουσα αλβανικά τραγούδια από μια Ελληνίδα". Μου δίνει μεγάλη χαρά όταν μπορώ να ερμηνεύω αυτά τα τραγούδια, να τα οικειοποιούμαι και να μην με βλέπουν σαν ξένη… Ταξιδεύετε πολύ. Είναι το κοινό που σας οδηγεί σ' αυτή την επιλογή ή είναι δική σας ανάγκη; Θέλω να ταξιδεύω επειδή μου αρέσει. Είναι πολύ αναζωογονητικό έτσι και αλλιώς να συναντάς ανθρώπους από άλλες κουλτούρες. Και δεν είναι μόνο το κοινό. Είναι οι διοργανωτές, οι άνθρωποι γύρω, οι φίλοι τους, η φιλενάδα τους, το παιδί τους… Γνωρίζεις ανθρώπους που είναι πάντα διαφορετικοί και αυτό έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον. Και μουσικούς επίσης, όταν τυχαίνει να προλάβεις να κάνεις κάποια επαφή. Τα τελευταία χρόνια κάνετε πολλά πράγματα στο εξωτερικό και έχετε πάρει εντυπωσιακές κριτικές. Παρουσίαση στο CNN, ηχογραφήσεις με την ECM και γενικά έχετε κάνει πολλές δουλειές που δεν ακούγονται πολύ εδώ. Είστε λίγο χαμηλών τόνων; Μου το έχουν ξαναπεί αυτό. Δεν ξέρω. Κάποια στιγμή αγχώθηκα λίγο με αυτό το θέμα αλλά νομίζω πως τελικά αυτό που πρέπει να προβληθεί, προβάλλεται. Μια-δυο φορές το χρόνο γράφονται κάποιες κριτικές και σχόλια για τις περιοδείες. Νομίζω πως αυτό είναι αρκετό. |
