Σάββατο, 18 Μαΐου 2024
03
ΙΟΥΝΙΟΣ 2009


Εταιρεία αυτοδιαχείρισης
Ο Μανώλης Θεοφανόπουλος προτείνει ένα νέο τρόπο για την αντιμετώπιση της ανεργίας

Think Globally Act Locally
Με αφορμή το Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για τον τουρισμό
του Α. Χατζόπουλου

Ευρωεκλογές
Όσο και να μην το θες, θα πάμε άραγε διακοπές;
της Μαίρης Λαζαρίδου

Μια διαφορετική κατασκήνωση
Διακοπές για ΑμΕΑ
της Δώρας Δήμου

Μετά το σχολείο
Λύσεις για εργαζόμενους γονείς
της Μεταξίας Χιωτέλλη

Πιστοποίηση Yπηρεσιών
Μύθοι και αλήθειες για τα συστήματα πιστοποίησης
του Σ. Συνοδινού

Editorial
Το επίδομα δεν καταπολεμά την ανεργία

Ατζέντα
Προκηρύξεις, πρωτοβουλίες, συνέδρια, ημερίδες

Σχολιαστής
Πας μη Έλλην βάρβαρος

Καυτή Πατάτα
Που, όπως φαίνεται, κινδυνεύει να κάψει τα δικά μας χέρια, αν δεν ασχοληθούν οι αρμόδιοι φορείς...

Αντιλογίες
Άγιος Παντελεήμονας - Should I stay or should I go?

Πήγα-Είδα-Διάβασα
Ο μήνας που έφυγε. Τα καλά πρέπει να μοιράζονται

PDF Εκτύπωση E-mail
...αλλά και οι συμπολίτες μας ιδιοκτήτες κτιρίων που τα εγκατέλειψαν στην τύχη τους. Μερικά από τα κτίρια αυτά ακόμα και σήμερα είναι φανερό το ότι κάποτε ήταν κοσμήματα στην περιοχή του κέντρου της Αθήνας. Τώρα φαντάζουν σαν σκισμένα και σκονισμένα κοστούμια, αδειανά από περιεχόμενο. Ένα τέτοιο κτίριο κείται ακριβώς δίπλα στα γραφεία του περιοδικού. Πολλά τετραγωνικά με υπόγειο, ισόγειο, πρώτο και δεύτερο όροφο. Πεσμένοι σοφάδες σε μεγάλη έκταση της εξωτερικής επιφάνειας, μπαλκόνια υποβασταζόμενα από πρόχειρες ξύλινες κατασκευές, σκάλα υπηρεσίας εμφανώς σάπια και σκουριασμένη αλλά ακόμα στην θέση της. Αυλή αρκετά μεγάλη και μια γιγάντια ψευτοκαρυδιά που φτάνει μέχρι και τα υψηλότερα πατώματα του κτιρίου. Δύο - τρεις γάτες με κάθε ευκαιρία ήλιου εμφανίζονται στην αυλή νωχελικές και χάνονται μετά,  στο πρώτο γύρισμα του καιρού.. Μια κυρία τις ταΐζει σχεδόν κάθε απόγευμα, αφήνοντας το φαγητό σε τάσια στην είσοδο της αυλής. Πόρτες και παράθυρα μισάνοιχτα αλλά όχι πάντα. Ίχνη ζωής ήδη από τον περασμένο χειμώνα. Και νάσου ξαφνικά πριν από λίγες μέρες δύο ντιβάνια στην αυλή και σακούλες με κουρέλια. Κουρέλια σαν αυτά που δίναμε πολύ παλιότερα – όσοι το θυμούνται – στους αργαλειούς για να τα κάνουν κουρελούδες. Δύο ανθρώπινα πλάσματα ταλαιπωρημένα εμφανώς από τις ουσίες,  βρώμικα και με λιγδιασμένα ρούχα, κινούνται με θαυμαστή οικονομία κινήσεων αλλά χωρίς φανερό, τουλάχιστον σε μας,  σκοπό. Η βρωμιά τους δεν φτάνει ακόμα στα ρουθούνια μας, η εικόνα τους όμως δύσκολα συνηθίζεται. Μετακινούνται από την αυλή στους χώρους του σπιτιού με την βοήθεια της εξωτερικής σκάλας υπηρεσίας χρησιμοποιώντας τα μισάνοιχτα παράθυρα. Παρά τον φόβο που προκαλούν σε όσους τους βλέπουν να κάνουν τέτοιες ταρζανιές,  μέχρι τώρα τα καταφέρνουν πάντα. 

Το κτίριο είναι νεοκλασικό και μετά από μικρή έρευνα διαπιστώσαμε ότι έχει κηρυχθεί διατηρητέο με ΦΕΚ. Η θέση του και η κήρυξη του ως διατηρητέου μάλλον είναι η αιτία της κακοδαιμονίας του. Οι ιδιοκτήτες του δεν φαίνονται πουθενά, υπάρχουν κάποιες φήμες όμως ότι μένουν σε άλλη πόλη. Όπου και να μένουν όμως το σπίτι χρειάζεται φροντίδα πριν καταρρεύσει στα κεφάλια των περαστικών αλλά και των παράξενων ενοίκων του, οι οποίοι χρειάζονται άμεσα περίθαλψη. Ποιός έχει την ευθύνη;  Όπως και αν είναι, πρέπει να βρεθεί γρήγορα κάποια λύση.