 |
 |
 |
|
Σελίδα 2 από 3
Δηλαδή, με άλλα λόγια, πρέπει να αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε την αλλαγή. Φθάσαμε στο τέλος της εργασίας ή μήπως η μισθωτή εργασία δεν είναι η μόνη δυνατή μορφή εργασίας; Έχω τη γνώμη ότι ένα μέρος του προβλήματος, τουλάχιστον όσον αφορά τις επιχειρήσεις εντάσεως εργασίας, μπορεί να αντιμετωπισθεί με πρακτικές «δανεισμένες» από το πλαίσιο της υπεργολαβίας, χωρίς δηλαδή μισθωτή εργασία. Δηλαδή; Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Κοιτάξτε, μικρού μεγέθους αυτοδιαχειριζόμενες επιχειρήσεις, όπου οι εταίροι είναι και οι μόνοι εργαζόμενοι στην επιχείρηση υπάρχουν και λειτουργούν με την μορφή προσωπικών εταιρειών ή ΕΠΕ. Πολλές από αυτές τις μικρές επιχειρήσεις κατορθώνουν να επιβιώσουν μολονότι αντιμετωπίζουν τα ίδια ή και εντονότερα προβλήματα ανταγωνισμού από μεγάλες επιχειρηματικές μονάδες. Αυτό οφείλεται στην διαφορετική αντίληψη που αποκτούν τα μέλη τους που δρουν πλέον ως επιχειρηματίες και όχι ως μισθωτοί, στο γεγονός ότι αναπτύσσουν την εφευρετικότητά τους για τη βελτίωση της παραγωγικότητας της εργασίας τους, επεκτείνονται σε παράλληλες δραστηριότητες, όπου αυτό ταιριάζει στο βασικό τους αντικείμενο κ.ο.κ. Στην πράξη έχω δει τη μετατροπή μισθωτών σε υπεργολάβους, οι οποίοι σε συμφωνία με την επιχείρηση στην οποία εργάζονταν, ίδρυσαν προσωπικές εταιρείες, στις οποίες η επιχείρηση ανέθεσε υπεργολαβικά την εκτέλεση των εργασιών που πριν οι ίδιοι εκτελούσαν ως μισθωτοί. Δηλαδή, εννοείτε ένα είδος επιχείρησης όπου οι ίδιοι οι «εργαζόμενοι» είναι ταυτόχρονα και επιχειρηματίες; Ναι, ή μάλλον καλύτερα, είναι ταυτόχρονα μέτοχοι και εργαζόμενοι. Αναλαμβάνουν οι ίδιοι να παρέχουν υπηρεσίες ή να κατασκευάζουν προϊόντα, μετά από παραγγελίες που τους αναθέτουν άλλες επιχειρήσεις ή ιδιώτες, ενώδιαχειρίζονται, πάλι οι ίδιοι, τις «τύχες» της εταιρείας τους. Δεν παράγουν κέρδος αλλά αμοιβή για τη δουλειά τους, παρόλο που ακολουθούν την επιχειρηματική λογική. Η επιτυχία του θεσμού της υπεργολαβίας, outsourcing) μέσω εταιρειών αυτοδιαχείρισης θα εξαρτηθεί από την υπευθυνότητα και από τη θέληση των μετόχων – εργαζομένων να αναπτύξουν την επιχειρηματικότητά τους, την υιοθέτηση καινοτομιών και την μετατροπή τους σε μικρούς επιχειρηματίες. Οι μέτοχοι – εργαζόμενοι των εταιρειών αυτοδιαχείρισης θα πρέπει να αφομοιώσουν τη νοοτροπία μικρών επιχειρηματιών, εγκαταλείποντας τελείως τη νοοτροπία του μισθωτού. Η νοοτροπία αυτή, που έχει επιτρέψει σε μικρές, οικογενειακές κυρίως επιχειρήσεις, να επιβιώσουν πάρα τον έντονο ανταγωνισμό μεγάλων επιχειρηματικών μονάδων, πρέπει να περάσει και στις πολυπρόσωπες εταιρείες αυτοδιαχείρισης που θα λειτουργήσουν ως υπεργολάβοι. Μιλάμε δηλαδή για μια αυτοδιαχειριζόμενη εταιρεία που όμως αναλαμβάνει υπεργολαβίες, όπως για παράδειγμα τον καθαρισμό των ακτών; Ναι, ακριβώς, αλλά βέβαια η υπεργολαβία μπορεί να αφορά διάφορες υπηρεσίες, όχι μόνον την καθαριότητα. Το πρόβλημα δεν είναι εκεί, είναι ότι στην πράξη λείπει το νομοθετικό πλαίσιο. Γιατί, τέτοιας μορφής εταιρείες δεν μπορεί να είναι προσωπικές. Το νομικό πλαίσιο που διέπει τις προσωπικές εταιρείες δεν προσφέρεται για πολυπρόσωπες υπεργολαβικές επιχειρήσεις π.χ. δεν νοείται ομόρρυθμη εταιρεία με εκατό ή διακόσιους ομορρύθμους εταίρους. Ούτε βέβαια το νομικό πλαίσιο των Α.Ε. προσφέρεται για τέτοιου είδους επιχειρήσεις, αφού οι εταιρείες αυτές βασίζονται στο επενδεδυμένο κεφάλαιο και στην μισθωτή εργασία. Οι ρυθμίσεις του νόμου για τις Α.Ε., δεν επιτρέπουν την ουσιαστική απομάκρυνση της οργάνωσης της επιχείρησης από την αντίληψη της μισθωτής εργασίας ακόμη και αν όλοι οι μισθωτοί μιας Α.Ε. είναι και οι μοναδικοί μέτοχοί της. Υπάρχει δηλαδή νομικό κενό, ακόμη κι αν κάποιοι αποφάσιζαν το τόλμημα; Για το λόγο αυτό πιστεύω ότι χρειάζεται η θεσμοθέτηση μιας νέου τύπου εταιρείας, ας την πούμε «Εταιρεία Αυτοδιαχείρισης». Και η εταιρεία αυτή μπορεί κατά τη γνώμη σας να λειτουργήσει και να έχει αποτέλεσμα χωρίς την κρατική προστασία; Διευκρινίζω εκ προοιμίου ότι η οργάνωση αυτής της εταιρείας καμία σχέση δεν πρέπει να έχει με την οργάνωση ενός συνεταιρισμού, δεν πρέπει να έχει οποιοδήποτε προνομιακό καθεστώς ή κρατικές επιδοτήσεις ή προνομιακό δανεισμό. Οι εταιρείες αυτές πρέπει να λειτουργούν με όλους τους κανόνες που επιβάλλει η αγορά. Αν οι εταιρείες αυτοδιαχείρισης επιτύχουν, και κυρίως αν κατορθώσουν να μην εξαρτώνται από μία επιχείρηση που τους δίνει παραγγελίες, αλλά να έχουν περισσότερες της μίας επιλογές προσφοράς υπηρεσιών, η διαπραγμάτευση με τις επιχειρήσεις θα γίνεται μεταξύ ίσων ή τουλάχιστον με καλύτερους όρους από αυτούς που οι μισθωτοί μπορούν σήμερα να επιτύχουν στα πλαίσια της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. |
