 |
 |
 |
|
Ποιά είναι η πρώτη εικόνα που σας έρχεται στο μυαλό όταν ακούτε τη λέξη χορευτής; Αγαλματένιο κορμί, τέλεια γυμνασμένοι μύες, αιθέριες κινήσεις και ακροβατικές ικανότητες; Ευτυχώς η τέχνη υπάρχει για να ταράζει κάθε είδους στερεότυπα, για να δημιουργεί απροσδόκητες εικόνες και με αυτόν τον τρόπο να μας υπενθυμίζει πως η ζωή, οι άνθρωποι και η καλλιτεχνική έκφραση δεν χωράνε σε προκαθορισμένα σχήματα.
από την Κυριακή Τριπερίνα Μια ξεχωριστή ταυτότητα στην τέχνηΈμαθα για την ομάδα σύγχρονου χορού ΔΑ.ΓΙ.ΠΟ.ΛΗ πριν από τρία περίπου χρόνια όταν γνώρισα τον εμπνευστή και δημιουργό της Γιώργο Χρηστάκη. Εντύπωση μου προκάλεσε η αφίσα από μια παράσταση των παιδιών στο ιστορικό θέατρο «Λήδρα» στην Πλάκα: μια ρόδα από αναπηρικό καροτσάκι και ένα ακαθόριστο πλέγμα σωμάτων δημιουργούσαν μια ανοίκεια και πολύ δυνατή αισθητικά εικόνα. Χορεύουν; Στην πρώτη παράσταση που παρακολούθησα η απάντηση ήρθε αβίαστα. Ναι, αυτό που έβλεπα ήταν χορός. Ένας χορός μοναδικός, σχεδόν φαντασιακός που επιδιώκει να μεταφέρει τους θεατές σε έναν άλλο τόπο διευρύνοντας τις δυνατότητες της φαντασίας να πλάσει νέα σχήματα. Τον πυρήνα του χοροθεάτρου ΔΑ.ΓΙ.ΠΟ.ΛΗ αποτελούν τρία άτομα με κινητικό πρόβλημα• ο Γιώργος Χρηστάκης, η Ειρήνη Ζαχαρά και ο Χρήστος Κυπριώτης. «Η διάθεση για εξερεύνηση των ορίων του ανθρώπινου σώματος, της ανθρώπινης φαντασίας, της ανθρώπινης ψυχής, όπως αυτά αναδεικνύονται μέσα από τον αυτοσχεδιασμό και μορφοποιούνται σε ένα μουσικοκινητικό δρώμενο, στάθηκε το έναυσμα για τη σύσταση αυτού του χορευτικού σχήματος» λέει ο Γιώργος Χρηστάκης περιγράφοντας την ουσία γύρω από την οποία κινείται η δουλειά της ομάδας. Ανατρέποντας τα στερεότυπα Στο χοροθέατρο επίσης συμμετέχουν χορευτές και άλλοι καλλιτέχνες όπως μουσικοί και ηθοποιοί χωρίς κάποιο κινητικό πρόβλημα και αυτό είναι ένα ζωτικό στοιχείο που κάνει τις παραστάσεις της «Δαγίπολης» να ξεφεύγουν από τα στενά ή συμβατικά όρια της ιδιαιτερότητας στην τέχνη. «Το έργο της ομάδας κατά βάση δεν έχει καμία σχέση με την αναπηρία, ενώ η αναπηρία υφίσταται στο σύνολο του έργου. Η αναπηρία απλώς υφίσταται επειδή δεν μπορεί να εξαφανιστεί και να αρνηθεί ο χορευτής και ο θεατής την ύπαρξή της.» Όσοι έχουμε παρακολουθήσει παράσταση της «Δαγίπολης» το έχουμε διαπιστώσει. Η αναπηρία είναι εκεί αλλά η ποιότητα του χορού σε συνδυασμό με την πάντα εξαιρετική μουσική δεν σε αφήνουν να εστιάσεις σε αυτήν. Αυτά που γίνονται επί σκηνής ως χορευτικό σύνολο είναι τόσο αναπάντεχα και ανατρεπτικά σε βαθμό που η οπτική γωνία της αναπηρίας να είναι περιοριστική. «Η αναπηρία υπάρχει αλλά συχνά εξαφανίζεται και επανέρχεται ανατρέποντας τους ρόλους και την ανθρωπομετρική κλίμακα των χορευτών. Η ανατροπή είναι ολοκληρωτική σε σημείο που δύσκολα μπορεί κανείς να καταλάβει ποιος έχει ή δεν έχει αναπηρία.» Αυτό νομίζω είναι το στίγμα και ταυτόχρονα το στοίχημα των μελών της «Δαγίπολης» και όσων συμμετέχουν σε αυτήν. Πέρα από τη διαφορετικότητα Η ποιότητα στην τέχνη δεν κρίνεται από τις όποιες ιδιαιτερότητες έχουν οι καλλιτέχνες που την υπηρετούν αλλά από τις δυνατότητες που έχουν να αναζητούν νέα όρια κάθε φορά και να λειτουργούν ως όχημα για μια άλλη πραγματικότητα. Μπορεί λοιπόν η διαφορετικότητα να «πουλάει», όπως θα λέγαμε απλά, αλλά η ΔΑ.ΓΙ.ΠΟ.ΛΗ είναι από τις περιπτώσεις που με τη δουλειά της προσπαθεί να αναδείξει μια ανθρώπινη κατάσταση που «εάν τεχνικά μπορούσε να απουσιάσει η βαρύτητα θα συνέβαινε η ολοκληρωμένη και ολοκληρωτική απουσία τόσο της σωματικής ικανότητας όσο και της σωματικής ανικανότητας.» Η νέα παράσταση του χοροθεάτρου ΔΑ.ΓΙ.ΠΟ.ΛΗ «Imitations» παρουσιάζεται στο θέατρο «Ροές» στο Γκάζι από 9/11/2009 έως και 12/01/2010 κάθε Δευτέρα και Τρίτη. |
