 |
 |
 |
|
Μαζί με την καινούρια κυβέρνηση νέοι όροι ήρθαν στο πολιτικό προσκήνιο. Μεταξύ αυτών, η «ηλεκτρονική διακυβέρνηση», για άλλους εργαλείο διαφάνειας και συμμετοχής, για άλλους εκζήτηση που εισάγουν οι ελίτ και ένας επιπλέον παράγοντας αποκλεισμού. Η πανάρχαια αλήθεια ότι το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω, μας φέρνει μπροστά στο επίσης πανάρχαιο ερώτημα, αν θα σταθούμε στην όχθη να το κοιτάμε να φεύγει ή αν θα βουτήξουμε για να δούμε πού θα μας βγάλει. Και στην προκειμένη περίπτωση, οι νέες τεχνολογίες δημιουργούν μεν το πλαίσιο για μεγαλύτερη και αμεσότερη συμμετοχή του πολίτη στις αποφάσεις, όμως με ποιες προϋποθέσεις μπορεί να ισχύσει αυτό για όλους; Στο άρθρο που ακολουθεί εξετάζονται οι όροι που η ηλεκτρονική διακυβέρνηση μπορεί να κάνει αποτελεσματικότερη την πολιτική συμμετοχή.
από την Κυριακή Τριπερίνα Στα βήματα μιας νέας πραγματικότηταςΟ όρος ηλεκτρονική διακυβέρνηση τα τελευταία χρόνια έχει κάνει δυναμικά την εμφάνισή του στον πολιτικό διάλογο όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα ενώ προσφάτως αποκτήσαμε και υπουργείο ηλεκτρονικής διακυβέρνησης. Εκτός όμως από τον εκσυχρονισμό της τεχνολογίας, στοιχείο απαραίτητο για τη διεύρυνση και την αποτελεσματικότητα των ηλεκτρονικών υπηρεσιών, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως καμία εφαρμογή δεν θα είναι επιτυχημένη αν δεν συνοδεύεται από την αντίστοιχη εκπαίδευση και καλλιέργεια κουλτούρας διακυβέρνησης τόσο από την πλευρά των πολιτών όσο και από την πλευρά των κυβερνώντων. Οι προκλήσεις Διαβάζοντας για το e-government, έχοντας γνώση του γραφειοκρατικού και δυσκίνητου συστήματος των δημοσίων υπηρεσιών στην Ελλάδα, η πρώτη αντίδραση είναι ένα ελαφρύ μειδίαμα. Στη χώρα μας βέβαια εύκολα προκαλούνται οι γνωστές γκρίνιες και τα συνήθη ειρωνικά σχόλια «αυτά δεν γίνονται εδώ κτλ» ενάντια σε κάθε απόπειρα εκσυγχρονισμού, ενθαρρυντικό όμως είναι το γεγονός ότι δύο ελληνικές εφαρμογές, το e-dialogos του Δήμου Τρικκαίων και η δικτυακή πύλη ermis, συμμετείχαν στα φετινά ευρωπαϊκά βραβεία e-government. Σύμφωνα με τον ορισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης η ηλεκτρονική διακυβέρνηση ορίζεται ως «η χρήση των τεχνολογιών των πληροφοριών και των επικοινωνιών στις δημόσιες διοικήσεις, σε συνδυασμό με οργανωτικές αλλαγές και νέες δεξιότητες του προσωπικού. Σκοπός είναι η βελτίωση των δημόσιων υπηρεσιών, καθώς και η ενίσχυση των δημοκρατικών διαδικασιών και των διαδικασιών στήριξης των δημόσιων πολιτικών». Οι αισιόδοξες πλευρές Ως προς τον πρώτο άξονα ήδη γνωρίζουμε πως όλο και περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να καταθέτουν τις φορολογικές τους δηλώσεις ηλεκτρονικά, ενώ μέσω της Εθνικής Πύλης Δημόσιας Διοικησης ermis οι πολίτες και οι επιχειρήσεις μπορούν να αναζητήσουν χρήσιμες πληροφορίες για τις συναλλαγές τους με το δημόσιο ή ακόμη και να κάνουν ηλεκτρονικές αιτήσεις χωρίς να πρέπει να στήνονται με τις ώρες σε (λάθος) ουρές και να ανεβοκατεβαίνουν σκάλες (γιατί δεν μπορεί, πάντα κάποιο χαρτί θα λείπει και δυστυχώς η δυνατότητα να πατάς ένα κουμπί και να σου έρχεται στο σπίτι θα συνεχίζει να παραμένει το όνειρο κάθε Έλληνα πολίτη). Ως εδώ καλά και η αλήθεια είναι πως μένει να γίνουν πολλά βήματα ακόμη ως προς την επίλυση τεχνικών ζητήματων προκειμένου οι εφαρμογές ηλεκτρονικής διακυβέρνησης να μην επιτείνουν τελικώς τις ήδη συσσωρευμένες δυσκολίες αλλά να διευκολύνουν ουσιαστικά την καθημερινότητα των πολιτών. ...και οι προβληματισμοί Σε ένα δεύτερο επίπεδο όμως, τι γίνεται με ορισμένα δομικά προβλήματα όπως είναι η αρνητική σε κάθε αλλαγή νοοτροπία των δημοσίων υπαλλήλων, η δυσκολία πρόσβασης στο internet και η έλλειψη γνώσης της χρήσης των νέων τεχνολογιών από μεγάλη μερίδα του πληθυσμού; Και καλά, ας πούμε πως για να για να συμπληρώσω μια ηλεκτρονική αίτηση θα πρέπει να ξέρω να χρησιμοποιώ υπολογιστή και να έχω σύνδεση στο διαδίκτυο. Αρκούν όμως αυτές οι minimum προϋποθέσεις για να συμμετέχω στις πολιτικές διαδικασίες; Είναι αρκετές ώστε πραγματικά να ενισχυθεί η δημοκρατία και οι πολίτες να συμμετέχουν με τις απόψεις και τις προτάσεις τους; Είναι ικανή η εξέλιξη της τεχνολογίας να ενθαρρύνει τον έλεγχο της εξουσία και των πολιτικών αποφάσεων; e-πολίτες Προφανώς η καλλιέργεια της συνείδησης του πολίτη είναι πρωτίστως ζήτημα παιδείας και όχι πρόβλημα τεχνικής φύσεως, το οποίο δεν αφορά μόνο τους πολίτες αλλά απαιτεί και ανάλογη στάση από την πλευρά των πολιτικών ως προς τον τρόπο που αντιλαμβάνονται το ρόλο τους και διαχειρίζονται την εξουσία. Και αν από την πλευρά μας θεωρούμε πως η δική μας υποχρέωση τελειώνει από τη στιγμή που βγαίνουμε από το εκλογικό κέντρο, τότε το μόνο που θα προσφέρει η ηλεκτρονική διακυβέρνηση είναι να αντικαταστήσει την κάλπη, και την ιδιότητά μας. |
